Ujęcie sprawcy przestępstwa lub wykroczenia.
-Prawo ujęcia gwarantuje bezkarność każdemu, kto podejmuje się schwytania sprawcy przestępstwa w chwili dokonywania tego czynu lub też po jego popełnieniu. Ujęcie jest rodzajem środka przymusu procesowego. Zgodnie z przepisem art.243 § kpk "każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości"
Ujęcia nie można mylić z prawem do obrony koniecznej ani ze stanem wyższej konieczności. Celem ujęcia jest pociągnięcie sprawcy przestępstwa do odpowiedzialności karnej. Oddalenie się przestępcy z miejsca wypadku może uniemożliwić lub istotnie utrudnić jego wykrycie tym samym doprowadzić do jego bezkarności. W przypadku obrony koniecznej i staniu wyższej konieczności chodzi o obronę własnych dóbr chronionych przez prawo: życia, zdrowia czy mienia przed bezprawnym zamachem na te wartości.Uprawnienie do ujęcia sprawcy przestępstwa przysługuje każdemu.
Tzw. gorący uczynek oznacza trwającą akcję przestępczą lub jej usiłowanie, można ująć kogoś kto w zamiarze kradzieży wybił szybę, ale nie zdążył z niego jeszcze niczego zabrać. Czas gorącego uczynku trwa od momentu pozostania sprawcy na miejscu przestępstwa, można w ramach pościgu ująć sprawcę który już dokonał przestępstwa i się oddala z miejsca jego popełnienia. Dalsze warunki dopuszczalności ujęcia to obawa ukrycia sprawcy lub niemożność ustalenia jego tożsamości. Jeżeli znamy sprawcę pozostaje nam tylko powiadomienie Policji. W każdym przypadku ująć można tylko osobę co do której nie ma wątpliwości że jest sprawcą przestępstwa. Zamknięcie, przetrzymywanie może przerodzić się w przestępstwo nieuprawnionego pozbawienia wolności. W razie stawiana oporu przej osobę ujmowaną dopuszczalne jest wobec niej zastosowanie siły fizycznej w granicach koniecznych do wyegzekwowania ujęcia. Przekroczenie tych granic naraża ujmującego na odpowiedzialność karną. Prawo ujęcia ma również pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony w granicach chronionych obiektów. (art 36 ust.1 pkt.3)
Pracownik ochrony w przypadku stwierdzenia w sposób oczywisty bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia ma prawo ująć osobę. Może przy tym stosować siłę fizyczną w celu obezwładnienia przestrzegając wskazanych wcześniej zasad użycia tego środka przymusu bezpośredniego.
Przystępując do ujęcia sprawcy, zwłaszcza sprawcy przestępstwa należy przestrzegać następujących zasad postępowania:
-maksymalnie skoncentrować uwagę, zachować czujność, starać się przewidywać niektóre okoliczności np: próbę napaści, ucieczki itp
-sprawować ciągła kontrolę nad osobą objętą czynnościami.
-być gotowym do natychmiastowego działania np: użycia środków przymusu bezpośredniego w tym nawet broni palnej.
-odpowiednio zbliżać się do osoby ujmowanej (z zachowaniem ostrożności)
-w razie potrzeby i możliwości zapewnić sobie pomoc innego pracownika ochrony.
-uwzględnić, płeć, wiek, budowę ciała, czy znajduje się w stanie nietrzeźwości
-osłabić pewność osoby ujmowanej.
Po ujęciu pracownik ochrony jest obowiązany:
-sprawdzić czy osoba ujęta posiada broń lub inne niebezpieczne przedmioty mogące służyc do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia albo też przedmioty stanowiące dowody rzeczowe.
-odebrać broń i przedmioty o których mowa wyżej.
-poinformować osobę o przyczynach ujęcia oraz uprzedzić o obowiązku zastosowania się do wydawanych poleceń.
-niezwłocznie przekazać osobę ujętą policji.
-Pracownik ochrony ma obowiązek udzielenia pierwszej pomocy w granicach dostępnych środków, osobie ujętej, która ma widoczne obrażenia ciała lub straciła przytomność. Każdy przypadek ujęcia osoby dokumentuje się w ewidencji prowadzonej przez wewnętrzną służbę ochrony lub przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz