Etyka (etikos) norma, zwyczaj
Sokrates- ojciec etyki "Cokolwiek zrobisz, źle zrobisz"
Prof. Tadeusz Kotarbiński - zawsze i wszędzie zachowujemy się moralnie.
Etyka- nauka o moralności i oznacza zespół norm i ocen moralnych charakteryzujących dane społeczeństwo.
MORALNOŚĆ- zespół obowiązujący w danym społeczeństwie, norm i wzorców zachowań odnoszący się tylko do tych czynów które mogą być rozpatrywane w kategoriach dobra lub zła.
FILICYTOLOGICZNY - jest to nurt który zapoczątkował Epikur tzw. filozofia szczęścia. Człowiek staje się szczęśliwy gdy rozdaje swoje szczęście innym. Ten nurt kładzie nacisk na indywidualną harmonię wewnętrzną. Nawiązuje do filozofii starożytnych epikurejczyków według których szczęście polega na braku cierpienia szczyt doskonałości moralnej osiągnie ten kto nic nie chce i niczego nie unika. Nurt ten kładzie nacisk na niezależność duchową wobec świata materialnego.
PERFEKCJONIZM - najważniejsza jest doskonałość osobista za najważniejszą zasadę moralną uznaje się dążenie do urzeczywistnienia we własnej osobie jakiegoś założonego ideału. Zbliżenie się do ideału stanowi wartość samą w sobie. Dążenie do osobistej doskonałości kierują uwagę człowieka na samego siebie (introwertywny charakter)
POSŁUSZEŃSTWO- to kierunek orientujący człowieka zdecydowanie na zewnątrz (ekstrawertywny charakter) za kryterium wartości moralnej przyjmuje się nie wewnętrzne upodobanie ale podporządkowanie się woli kogoś kogo uznaje się za najwyższy autorytet moralny.
SPOŁECZNY- moralność zaczyna się i kończy tam gdzie w grę wchodzą wzajemne stosunki ludzi i gdzie czyny innych mogą w sposób zamierzony interweniować w szczęście i dobro innych człowiek reprezentuje tym wyższy poziom moralny im bardziej własnym postępowaniem przysparza możliwie najwięcej dobra możliwie największej liczbie ludzi, traktując siebie jak jednego z nich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz