środa, 7 listopada 2012

Organizacja i taktyka 27.11.2010r.

Tematy:
-Zadania poszczególnych pracowników ochrony
-Wyposażenie pracowników ochrony
-Łączność w ochronie
-Transport w ochronie (praca)

Jakie mamy pojazdy:
-samochód grupy interwencyjnej
-bankowów
-samochód przystosowany
-samochód VIP-a.

ROZPORZĄDZENIE Z 14 PAŹDZIERNIKA 1998R. KONWÓJ 129 POZ. 858. JAK POWINNY WYGLĄDAĆ TE POJAZDY.

Zadania poszczególnych pracowników ochrony:
SZEF OCHRONY- ma zawsze takie same obowiązki na całym obiekcie, żeby działania ochrony były skuteczne, musi poznać i przewidzieć zjawiska związane z przestępczością.  

Podstawy prawne wykonywania zawodu 21.11.2010r.

Przepisy. Rozporządzenia MSWiA w sprawie wewnętrznych służb ochrony.
ZADANIA WSO.
-1) Zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionego obiektu i obszarów jednostki.
-2) Ochrona obiektów, pomieszczeń i urządzeń jednostki przed dostępem do nich osób nieuprawnionych.
-3) ochrona mienia jednostki przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem (kradzież z włamaniem- pokonanie przeszkody)
-4) Konwojowanie mienia jednostki
-5) Zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie jednostki oraz powiadomienie kierownika jednostki o zdarzeniach naruszających ten porządek
-6) Ujawnienie faktów dewastacji mienia jednostki.
-7) Niezwłoczne powiadomienie organów ścigania o czynach przestępczych zaistniałych na terenie jednostki i zabezpieczenie miejsca ich popełnienia do czasu przybycia tego organu (policja, żandarmeria wojskowa, prokurator, agencja bezpieczeństwa wewnętrznego, CBA, straż leśna)
-8) Struktura organizacyjna WSO uzależniona od jej wielkości możemy wyróżnić:
-oddziały
-pododdziały
-samodzielne posterunki
-9) Stanowiska
-szef ochrony
-zastępca szefa ochrony
-dowódca zmiany
Stanowiska wykonawcze:
-starszy wartownik lub konwojent
-młodszy wartownik lub konwojent.
 -10) Dokumentacja obligatoryjna tam gdzie powołane jest WSO.
Tabela służby:
-rodzaj służby
-rozmieszczenie posterunków, działania
-obsada służby i czas trwania.
Dziennik zmian:
-data i godzina
-opis wydarzenia
-dane pracowników ochrony.
Instrukcja współpracy z policją i jednostkami przeciwpożarowymi, strażami miejskimi.
Instrukcja postępowania pracownika ochrony w przypadku:
-napdau
-włamania
-pożaru
-powodzi
Dziennik szkolenia pracowników ochrony.

Dokumentacja która nie jest obligatoryjna:
-Instrukcja ruchu osobowego i materiałowego (tam gdzie są przepustki i wywożony jest towar)
-Instrukcja konowojowania
-Instrukcja obsługi systemów i urządzeń systemów alarmowych.

Nazwę jednostki WSO tworzy kierownik jednostki uwzględniając rodzaj działalności lub charakter produkcji. Nazwa WSO zaczyna się od słów: - straż lub służba.
ORGAN KTÓRY MOŻE DOKONAĆ KONTROLI TO TEN KTÓRY WYDAJE KONCESJE (ORGAN NIE INSTYTUCJA KOMENDANT A NIE KOMENDA WOJEWÓDZKA) NAJWAŻNIEJSZYM ORGANEM JEST MINISTER SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ORGANIZACJI. 

Podstawy prawne wykonywania zawodu. Powtórzenie.

Ustawa z dn. 22 sierpnia 1997r.
Ustawa określa:
1) obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie
2) zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony.
3) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia.
4) wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony.
5) nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia.
6) zasady ochrony transportowej broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia urządzeń i sprzętu wojskowego.

KIEROWNIK JEDNOSTKI- osoba lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, uprawnionych, zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową do zarządzania nią za kierownika jednostki uważa się także likwidatora lub syndyka.

LICENCJA- zezwolenie na wykonywanie zadań związanych z ochroną osób i mienia w zakresie wymaganym ustawą.

OBSZAR PODLEGAJĄCY OBOWIĄZKOWEJ OCHRONIE- obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów centralnych.

TRANSPORT PODLEGAJĄCY OBOWIĄZKOWEJ OCHRONIE- transport, broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia urządzeń i sprzętu wojskowego, wysyłany z obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej ochronie.

OCHRONA OSÓB- działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności cielesnej.

OCHRONA MIENIA- działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałaniu powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz niedopuszczenia do wstępu osób nie uprawnionych na teren chroniony.

PRACOWNIK OCHRONY- osoba posiadająca licencje.

Ochrona mienia 14.11.2010r.

ATAK TERORYSTYCZNY
Jednym z aktów terroru jest np, wzięcie zakładników, często wiąże się z atakiem kryminalnym. Pracownik ochrony powinien powinien pokazać siłę, że wie jak należy się zachować, potrafi kierować ludźmi, powinien zapamiętać jak najwięcej szczegółów (pseudonimy, obcy akcent, tatuaże)

FIZYCZNE ZABEZPIECZENIE MIEJSCA ZDARZENIA.
Sprawdzić jakie mamy ślady na miejscu zdarzenia, musi zapewnić że miejsce zdarzenia pozostanie w stanie nienaruszonym, określić kształt miejsca zdarzenia. Pracownik ochrony może dokonać penetracji terenu. Gdy np: złapiemy sprawcę musimy spisać jego dane personalny i przyjąć jego wyjaśnienia. Pracownik ochrony ma obowiązek udrożnienia dróg ewakuacyjnych. Najważniejszym z jego obowiązków jest pilnowanie mienia.

UJĘCIE SPRAWCY PRZESTĘPSTWA LUB WYKROCZENIA
Każdy posiada prawo do ujęcia. Pracownik ochrony może ująć osobę przede wszystkim gdy tożsamość sprawcy jest nieznana. Użycie kajdanek to zabezpieczenia siebie, innych ule i osoby ujętej. Po ujęcia sprawcy należy sprawdzić czy nie posiada przy sobie jakiś niebezpiecznych narzędzi. Wszystkie czynności związane z ujęciem sprawcy muszą być dokumentowane. 

Organizacja i taktyka 14.11.2010r.

CECHY PSYCHOFIZYCZNE PRACOWNIKA OCHRONY- wszystko co związane z myśleniem, myślenie abstrakcyjne, umiejętność dostrzegania, spostrzegawczość, podzielność uwagi, umiejętność przenoszenia informacji z jednego miejsca na drugie, przewidywanie (zdolność perspektywicznego myślenia) zachowanie zimnej krwi w sytuacjach stresowych, gibkość, siła.

UMIEJĘTNOŚCI INTERPERSONALNE DOWÓDCY LUB SZEFA OCHRONY
\wpływ na kierowanie ludźmi ma:
-zdolności przewódcze
-zdolność nawiązywania kontaktów.

Pierwsza pomoc 14.11.2010r.

OCENA FUNKCJI ŻYCIOWYCH.
-przytomność
-oddychanie
-obecność tętna

Najważniejsze jest by sprawdzić jak człowiek działa w społeczeństwie. Czy jest przytomny? Czy reaguje na głos i dotyk. Czy traci świadomość? Jest to zdolność do odtwarzania środowiska swoich odczuć, czy wie ile ma lat. Zorientowana jest co do miejsca, czasu. Jeżeli nie wie to znaczy że mamy do czynienia z osobą przytomną ale taką która ma zaburzenia świadomości.

TRIADA ŻYCIA- oddech, krążenia, przytomność.

UTRATA PRZYTOMNOŚCI- zatrucia, niedotlenienie, zawał, krwotok, zaburzenia metaboliczne, spadek glukozy, każda jednostka chorobowa.
-Cechy: osoba jest wiotka, wiotkie są mięśnie twarzy, (język może blokować drogi oddechowe, blokuje odruchy odkaszlania, wymiotowania.
-Czy mamy do czynienia z urazem? W przypadku urazu klatki piersiowej, odwracamy z stronę urazu. NA LEWĄ STRONĘ KOBIETY W CIĄŻY! Ważne jest okrycie nieprzytomnej osoby.

OMDLENIA- krótka utrata przytomności, może ją powodować, duszność, duża liczba ludzi zmniejsza się zawartość tlenu, brak cukru, emocje, silny ból, stres, trwanie długo w jednej pozycji. Często mdleją kobiety w ciąży, można zemdleć także po bardzo dużym wysiłku.

Medycyna sądowa 14.10.2010r.

PLAMY OPADOWE- rozwijają się stopniowo, wyraźne do 60 min. Utrwalenie plam opadowych 10 - 12h. Takie utrwalenie może nastąpić przed upływem 10-12h gdy temperatura powietrza będzie ciepła. Plamy opadowe można pomylić z podbiegnięciem krwawym, po przecięciu siniaka mamy krwotok do tkanek (krew nie wypłynie)

WYBROCZYNKI KRWAWE- (plamica, plamki Tardieu) 18-24h, rozszerzenie plam opadowych dzięki działaniu siły ciężkości.

STĘŻENIE POŚMIERTNE- wytworzenie po śmierci nierozciągliwego białka, najczęściej po 30-60 min lub zaraz po śmierci- stężenie kataleptyczne. Początek stężenia mięśni szkieletowych pojawia się na twarzy w mięśniach mimicznych (żuchwa, mięśniach palców i rąk) 2-3 godz.
W pełni obejmuje całe ciało po ok 6-8 godz. możliwe jest przełamanie stężenia pośmiertnego po 7 godz następuje ponowne stężenie.
W przypadku stwierdzenia powrotu stężenia pośmiertnego możliwe jest orientacyjne określenie czasu zgonu. Zwłoki przybierają charakterystyczny wygląd, kończyny lekko zginalne.

SPADEK TEMPERATURY CIAŁA- utrata ciepła związana z ustaniem procesów przemiany materii.
-proces utraty ciepła trwa do momentu wyrównania temperatury z temperaturą otoczenia. (20 godz.)
Szybkość oziębiana zależy od:
-temperatury otoczenia.
-wilgotoności
-grubości tkanki mięśniowej, tłuszczowej
-pory roku.
 Średnio co 1 godz. - 1 stopień Celsjusza do 6 godz. różnica jest coraz mniejsza.

STOPIEŃ ROZWOJU ZMIAN ROZKŁADOWYCH.
-pojawienie się procesów gnilnych. Na jamie brzusznej zielonkawe przebarwienie w dolnych partiach brzucha po prawej stronie po 2 dniach.
-zmiana kolorytu twarzy, szyja, barki (fiolet, zielonkawy później przechodzi w ciemnobrązowy)
-rozwijanie flory bakteryjnej (rozdęcie zwłok) rozdęcie gazami gnilnymi, duży wystający język, wystające oczy, wyciekliny z naturalnych otworów , rozdęcie narządów do 60-72 godz. Naskórek się ześlizguje z miejsc gdzie jest niewielki, ześlizgują się włosy.
-Na skórze powstają pęcherze początek zmian tłuszczowo-woskowych w powłokach dotyczy 1-2 miesięcy. Przy wysokich temperaturach zmiany pojawiają się od 2-3 tygodni.
-Zakończenie przemian tłuszczowo woskowych w obrębie tkanki tłuszczowej występuje co najmniej 2-4 miesięcy lub kilkanaście miesięcy po śmierci.
-chłodna pogoda spowalnia a nawet zatrzymuje procesy rozkładu.
-otyłość, gruba odzież, wytwarza wyższą temperaturę.
-ciało rozkłada się do 3 lat.

ZAMIANY BIOCHEMICZNE (w płynach ustrojowych)
-bada się skład potasu (ilość) w ciele szklistym oka.
-cytometria przepływowa bada się tkanki śledzionowe.
-zawartość żołądka (stopień rozkładu pokarmów)

DZIAŁANIE OWADÓW ŻERUJĄCYCH NA ZWŁOKACH.
-rozpoznanie rodzajów owadów, okresu rozwoju oraz rozwoju tempa, pomocnicze przy stwierdzeniu czasu zgonu.
-obserwacja rozwoju osobników do okresu w którym są już dojrzałe.

ŚLADY MIEJSCA ZNALEZIENIA ZWŁOK.
-ilość korespondencji, ostatnie czasopisma,
-czy była noc czy dzień (obecność światła)
-rodzaj ubrania na zwłokach (piżama)
-paragony, papiery z datą
-wywiady, rozmowa z rodziną
-czy ma zwyczaje np: spacer z psem, zakupy.

POSTĘPOWANIE W CZASIE ZNALEZIENIA ZWŁOK.
-nie poruszanie zwłok w żadnym wypadku!
-wszystko wykonujemy w rękawiczkach (zwłoki są potencjalnie zakażone)
-zabezpieczenia miejsca.
-wszystkie ślady muszą być dokładnie zmierzone.
-dokumentacja, zdjęciami, wideo
ZABRONIONE JEST:
-poruszanie zwłok
-robienie tzw: porządków, możemy zostać osądzeni o zacieranie śladów.
-każda najmniejsza rzecz, nić, niedopałek mogą być istotne dla sprawy.

ŚLADY BIOLOGICZNE Z MIEJSCA ZDARZENIA.
-mocz, plamy nasienia, włosy, wymiociny, treść za paznokcia, kał, ślina, pot, mleko karmiącej kobiety, krew.
-KREW- najczęściej spotykany ślad biologiczny, identyfikacja starych plam krwi może stwarzać problem, stare plamy krwi są zabarwione na ciemnobrązowy kolor mogą przypominać rdzę czy lakier.
-plamy krwi znajdują się na tynku, betonie należy pobrać z miejsca podejrzanego.
-dla celów porównawczych pobiera się również z miejsca gdzie nie wykazuje odmiennego zabarwienia.
-wilgotne plamy krwi ulegają szybko rozkładowi, co uniemożliwia ustalenie grupy krwi.

OBRAŻANIA NA SKUTEK URAZU.
jaki jest rozkład siły, czas trwania, okolicy, rodzaju narzędzia, kształtu narzędzia na części szczytowej, uderzenie może powodować rozległe zmiany.
-złamania
-otarcia naskórka
-rany otwarte

-otarcia naskórka- mogą nam maskować ślady zbrodni, mogą ujawnić czy osoba się broniła, otarcia niewidoczne przed śmiercią, podczas gwałtu pojawiają się otarcia pomiędzy udami (możliwe jest także że osoba była otyła i ocierała udem o udo podczas chodzenia), przebarwienia na worku mosznowym

RODZAJE OTARĆ NASKÓRKA
-powstałe na skutek tarcia
-na skutek uderzenia lub wgniecenia
-z odwzorowania powierzchni działania narzędzia.
-mogą powstać gdy będziemy krępowani, nogi, ręce.

PODBIEGNIĘCIA KRWAWE.
-są to zmiany wynaczynienia krwi, wewnętrzny krwotok do tkanek, rozerwanie naczyń w tkankach mięśniowych charakterystyczne gdy np: po udzie przejedzie ciężki pojazd.